Abdurrahim KARAKOÇ: CUMHURİYETİ KURTARMA HİKÂYELERİ

   Evet.. Karakoç'un sorusunu yinelersek; "Cumhuriyet düşmanı 'Morrison Süleyman'a karşı CHP'si, öğrenciler, bürokratlar az mı meydan savaşı verdiler. Ve komedinin enteresan faslı neydi?' 28 Şubat Postmodern Darbe ile Cumhuriyeti kollayanlar içinde, hem de en başta Demirel vardı. Peki diğer var olanlar kimlerdi? İşte Karakoç'un diliyle o diğerleri;

"Hani az bir zaman olmadı.. Tâ çocukluğumdan beri herkes Cumhuriyet'i korur, kollar, kurtarır.. Maşallah, silahlı güçlerimiz korur.. Silahlı güçlerden emekli olanlarımız bir daha şiddetle korur.. Siyasîler zaten hep korumakla mükellef sayarlar kendilerini..

Bürokratlarımız cansiperane Cumhuriyet koruyucusudurlar.. Sermaye patronları müteyakkız vaziyette Cumhuriyet koruma nöbeti tutarlar..

Bazen de herkes birbirinden korkar ve koruma içgüdüsüyle etrafa naralar yağdırır..

Aslında korunmak istenen laikçiliktir.. Cumhuriyet herkesin ortak sevgisini taşır ya, o sevgiden dolayı ön planda anılır ve laikçilik kamufle edilir.. Kimden korunacağı da bir hayli komik.. Seçimle iktidara gelmiş hükümetlerden Cumhuriyet'i korumak akla aykırı gelse de, koruma timleri alesta beklerler.. Böyle işler cart-curt ile olmaz, işte önümüzde seçimler var.. Güç birliği yapalım ve Cumhuriyet düşmanı ülke hükümetini devirelim.. Kabul etmezler..

İlle de 27 Mayıs darbesi bir darbeyle korumayı severler.. Benim aklıma gelen, en çok sayın Demirel'den korudular Cumhuriyet'i..  Silahlı ve silahsız darbeler onun zamanında gerçekleşti en çok.. Cumhuriyet düşmanı "Morrison Süleyman"a karşı CHP'si, öğrenciler, bürokratlar az mı meydan savaşı verdiler? Ve sonra:

28 Şubat postmodern darbe ile Cumhuriyet'i kollayanlar içinde, hem de en başta Süleyman Demirel vardı.. Komedinin bu faslı enteresandır.. Medya dolmuşuna binmeyen, biraz daha demokrat, Genelkurmay eski Başkanı sayın Özkök için "suskun paşa" lâkabı icat edildi.. Özkök Paşa vurunca masayı kırmamış ya, zemini titretmemiş ya, bütün suçu bu imiş..

Kışkırtmalarına prim vermeyen bir eski Genelkurmay Başkanı'na da terbiyesizce etek giydirmişlerdi, hatırlarsınız!..

Sayın Yaşar Büyükanıt'a şimdilik yalakalık yaptıklarına bakmayın.. Yarın öbürsü gün dolmuşlarına binmek istemeyecektir, işte o zaman çok çirkin sataşmalarda bulunmazlarsa hatamı kabul eder, hepinizden özür dilerim.” (Vakit: 1 Mart 2007)

A. İhsan Karahasanoğlu: 28 ŞUBAT; emekli general ile başsavcıya kaldı!

   Dışındaki doluluğu, içindeki boşluk ile telafiye çalışanları 'tabiat boşluktan nefret eder' diyen Aristo'nun ifadesiyle tarif eden A. İhsan Karahasanoğlu'na göre 28 Şubat, 150 milyarla vicdani muhakemeye verilen emekli bir general ve başsavcıya kalmamalı.. Ki, 'makatına süngü takar gezdiririm' ekolünde sesi sedası çıkmayan o savcıya, Karahasanoğlu'nun diliyle soracak olursak; 'Ya savcı makat süngücüsüne sen ne yaptın?

   "Adam; görev yaptığı resmi kurumdan ihale almış olan müteahhitten borç para istiyor.. Verilen 150 milyar borcun ne manâya geldiğini, savcılığa, henüz tam olarak izah edememiş! Kalkmış hâlâ konuşuyor!.. Yok "28 Şubat darbe değirmiş..."Yok "yapılan sadece iktidarın değişmesi için zemin hazırlama" imiş! Yok  "Kimseye silah dayama, zorla bir iş yaptırma" yaşanmamış! Oysa 28 Şubat'ı savunacak adam bulamadıkları için, kala kala; "müteahhitten aldığı borç paranın hesabını veremeyen emekli generali" ile, artık "ne dediğini, neyi savunduğunu kendisi de pek algılayamayan savcıya kalanlar, onlara önce şu soruları sormalıydılar..  "Generalim; sen bu 28 Şubat sürecinde, görev yaptığın TSK'dan ihale alan bir müteahhide, 'surdan bir 150 milyar versene' diyorsun.. 0 da trink çıkartıp sana 150 milyarı veriyor. Gidip; 150 milyar ile kendine daire satın alıyorsun. Anlattığın bu hikâye ile kimi kandırıyorsun sen? Bu müteahhit mi enayi, yoksa sen mi çok akıllısın?. Yoksa.. Yoksa biz mi çok aptalız ki, bu kadar ucuz hikâyelerle bizleri kandırmaya çalışıyorsun?"

Evet 150 milyar; en masum ifadesi ile "borç olarak" alınmış ama, memurun aldığı borcu da devlete beyan etmesi gerekir. Ne beyan var paşada, ne de açıklama.. Büyük vurgunlar yaptığı sonradan ortaya çıkan müteahhitten alınan paranın hesabını veremeyen Tuncer Kılınç Paşa, çıkmış şimdi 28 Şubat'ı savunuyor, takır takır! İnsaf edin... 28 Şubat gerçekten bu ülke için yapıldı ise, kala kala bu adamın savunmasına mı kaldınız siz? 28 Şubat'ı savunan piyasadaki ikinci adam ise, emekli başsavcımız! Ezberlemiş bir hikâye: "Ben davayı 22 Mayısla açtım. Genelkurmay'daki brifing 10 Haziran'da verildi. Brifing dava açılmasından sonra olduğuna göre, demek ki ben askerden emir almamışım.

   Sanki emir, sadece brifing ile alınıyormuş! 0; artık izah götürmez son noktası idi işin.. Öncesinde neler olduğunu, kendin anlatıyorsun,'kanuna göre kapatma davası açmam gereken DSP hakkında dava açmadım. Şık olmazdı" diyorsun.. Ama RP için şippadanak açıyorsun davayı.. Sen bunu izah etsene bir defa.. Kaldı ki; sanki dava açmakla, dava bitmiş oluyor..

Koskoca 28 Şubat, işte böyle fasarya hikâyelerle dolu.. Şu şunu yapmış da, bu bunu yapmış..

En kabadayı söz, "rektörler selâm duracak"..

Peki o malûm kişilerin sözleri neydi: "Kazığa oturturum".. "Makadına süngü takar gezdiririm."

  Buyur söyle bakalım sayın Savaş, "RP'liler şunu dedi, bunu dedi" diye kapatma davası açtın. Peki "kazığa oturturum" diyen için, "makadına süngü takar gezdiririm" diyen için ne yaptın? Söyle ne yaptın?” (Vakit: 1 Mart 2007) 

Demet Tezcan; 28 Şubat bin yıl da sürse biz buradayız
   28 Şubat postmodern darbesinin 10. yılını mağdur ve mazlum çevreler adına tahlil ederek en isabetli ve doğru cevapları tarih önüne yerleştiren Demet Tezcan: 'millet karşı topyekûn savaş' ilân edenlerin onlara çığırtkanlık yapıp teşne olanların gerçekleştirdikleri telâfi edilemez tahribattan dolayı, millet hesap vermesi gereken bir dönemdir' dediği darbeyi elim bir dille şöyle anlatıyor:

"28 Şubat 1997, tarihin utanç hanesine kaydedilecek hadiselerden biridir, Milletin inanç ve değerlerine, düşünce ve iradesine, siyasi tercihine "topyekün savaş" ilan edilen bir süreçtir. Sözüm ona sivil toplum örgütleri de bu militarist sistemin, siyasi iradeyi yönlendirmesi için elinden gelen çığırtkanlığı yapmıştır. Millete karşı "topyekün" savaş ilan edenlerin, onlara çığırtkanlık yapıp, teşne olanların gerçekleştirdikleri telafi edilemez tahribattan dolayı, millete hesap vermesi gereken bir dönemdir. İtibarı zedelenen özel ve tüzel kişiliklerin itibarının iade edilerek bir nebze olsun telafi yoluna gidilmesi gereken bir hadisedir. Bu milletin tarihinin utanç ha-nesine yazılmış unutmayacağımız, unutturmayacağımız bir kalkışmadır.

On yıl dile kolay, geride on binlerce mağdur bıraktı. Binlerce asker sırf eşlerinin başı örtülü olduğu için disiplinsizlik suçlaması ile ordudan atıldı. Binlerce öğretmen mesleğinden, öğrencilerinden koparıldı. On binlerce öğrencinin eğitim hakkı gasp edildi. Evlere yapılan gece baskınları, dernek - vakıf ve siyasi partilerin kapatılması darbelerin rutin prosedürü gibi işledi.

Sokakta sarıklı, cübbeli insanlar kovalandı, kılık kıyafetlerine müdahale edildi. Kur'an kurslarına jandarmalar tarafından baskınlar yapılıp çoluk çocuk karakollara çekmekten imtina edilmedi. Mütedeyyin insanların hanelerinde toplanıp Kur'an okuması suçmuş gibi lanse edilip, üzerlerine gidildi.

Sözde sivil toplum örgütleri asker gibi çalıştılar. Bir samimiyet sınavıdır 28 Şubat aynı zamanda. Güce tapanları, sivil olanları, söylemlerinin arkasında duranları, çözüleni, direneni ile samimiyet sınavından geçirmiştir.

Kişileri ya inandığı gibi yaşamak ya mesleğini sürdürmek, ya inandığı gibi yaşamak ya eğitimini tercih etmek ya ekmeği aşı, ya değerlerinden vazgeçmek arasında tercihe zorlayan despotik bir süreçten söz ediyoruz. Hiç şüphesiz darbecilerin kendilerini baskın ve etkin kıldıkları ve azami zarar verdikleri kesim; tercihini, dünya görüşünü, değer yargılarını her haliyle üstünde taşıyan başörtülüler oldu. Onların nazarında bu milletin değer yargıları hesaba çekildi, aşağılandı, yargılandı.

Gasp edilen haklar, kişinin doğuştan Yaratan'ı tarafından donatıldığı haklardı. Öyle üzerinde tartışılacak, pazarlık yapılacak sendikal haklar değildi bunlar.

Bu süreç tercihlerimizi, duruşumuzu, saflarımızı netleştirdi. Beklentilerimiz, ilkelerimiz; kendimizle yüzleştik. Yola çıktıklarımızı, bundan sonra çıkmayacaklarımızı tanıdık. Bizler böyle bir süreç bin yıl dahi sürse buradayız. Kaza ve kadere, imtihan ve sebepler halkasına inananlar olarak müsterihiz. .

Darbeciler ve darbe çığırtkanları vicdanlarını, ruhlarını; şahsi hırs, heva ve hevesleri uğruna kirletenler,- başlattıkları bu sürecin, yaşattıkları bu kara dönemim ağırlığını ebedi taşıyacaklar." (Vakit: 1 Mart 2007)

Hüseyin Öztürk: On yıl geçti karanlık 
Şubat'ın üzerinden

   Bir çok yazarın 28 Şubat'ın zararından dem vurduğu bir 10. yıl faslında Hüseyin Öztürk, kendi kendine 'peki 28 Şubat'ın hiç mi faydası olmadı?' diye sorduktan sonra cevabını yapıştırıyor: 'Rızkın ve ömrün insanların tekelinde olduğuna iman eden, yarınından korkan, değer yargılarını bir sinyale bile satan yüzlerce insanın foyasını ortaya çıkarmak gibi önemli bir vazife yapmıştır.' Ya vazifenin diğerleri? İşte Öztürk'e göre onlar da:

   "On yıl geçti "Karanlık Şubat'ın" üzerinden. Halkın tekmelediği "Karanlık Şubatçılar" on yıldır milletin huzuruna çıkıp tek kelimeyle kendilerini savunamıyorlar. Bir iki gazetenin ve birkaç yazarın "yaltaklığı" dışında kimse onlara aldırış etmiyor artık. Aileleri tarafından bile dışlandı o günün "güçlü" kişileri. Güç dediysek, yürek gücü, bilek gücü değil. Halkın bellerine taktığı silah ve otorite gücünden söz ederiz. Halktan aldıkları gücü, halka karşı kullanmışlar ve bunu başarı saymışlardı. Hani nerede o halk?

Halkın gücünü arkalarına alarak yel değirmenlerine karşı savaş açan zavallılar, milletin ne demek olduğunu anlayamadılar. Kendilerinden önce toplumun milli ve manevi değerlerine savaş açanların Cumhuriyet tarihi boyunca ıskaladıklarını fark edemediler. Bugün yüz kızarıklığı ile yaşayan malum kişilerin toplumuzun hangi kesiminde yerleri yurtları var. O gün 28 Şubatçılara sponsorluk yapan, emekli olunca kendilerini, emekli olmadan bütün aile fertlerini işe alanlar bile yüz vermez oldular.

  Şimdi ters yöne bir gireyim ve şu soruyu sorayım. "Peki, 28 Şubat'ın hiç mi faydası olmadı?"

Elbet hiç faydası olmadı denilemez. "Yüreksiz, kalpsiz, ciğersiz, andaval, savsakçı, ikiyüzlü, riyakar, sahtekar, menfaatperest, makam ve mevki hastası, rızkın ve ömrün insanların tekelinde olduğuna iman eden, yarınından korkan, değer yargılarını küçük bir sinyale bile satan yüzlerce insanın foyasını ortaya çıkarmak gibi önemli bir vazife yapmıştır."

Eğer 28 Şubat olmasaydı, belki bu sahtekarlar, nice inanmış insanın düşünce dünyasında, fikir dünyasında hırsızlık yapıp, duygularını sömürecek, emekleri üzerine kendi adına binalar kuracaktı.

Nice sakallar gitti, nice başörtüler gitti, nice bıyıklar gitti, nice kravat takmayı Frenklik sayıp da kravat takanlara ateş püskürenler kravatlar takıp, karılarının başlarını açtılar. Hayatında ağzına alkol koymamış nice kişiler, rakı sofralarında fotoğraf çektirip, amirlerine ve belli merkezlere gönderip; "Bakın değiştim" mesajları verdi. Meselâ bir de herkesin kilosunun ve gramının ne kadar geldiğini öğrendik. Lafa gelince mangalda kül bırakmayanların fişlenme korkusuyla neredeyse nüfus cüzdanı bile değiştirmeye, adına ve soyadına anlamsız ilaveler yapmaya kadar işi götürdüklerini gördük.

28 Şubat korkuttu, diğer darbelere göre en korkuncu buydu."  (Vakit: 28 Şubat 2007)

 Emin Çölaşan: Şimdi Yine Palazlandılar

   Çölaşan'ın kısaca notuna kısaca not buyurmak gerekirse, 'her karanlık gecenin bir sabahı olduğunu' kim daha çok anlamalı acaba?

   "İslâmcı basın ve onların işbirlikçisi olan entel-aydın (!) kesim, tekerlerine çomak sokan 28 Şubat'a yazılarında ve yayınlarında sövüyorlar.

itirafçılar türedi! İçlerinde emekli TSK ve yargı mensupları var. 0 dönemde nasıl baskı yaşadıklarını anlatıyorlar! İslâmcı basında isimleri bir gün olsun yer bulsun diye, bülbül gibi şakıyorlar! 0 gün suspus olmuş, hatta askerlere yağ çeken gazeteciler şimdi her biri aslan kesildi! (...) Evet, askerler devreye girdi. Hiç silah kullanılmadan bu gidişe son verildi.Çok da iyi oldu. (...)

O süreç onlara "dur" demişti ve durmak zorunda kalmışlardı. Şimdi yine palazlandılar! O yüzden intikam tamtamları çalıyorlar. 28 Şubat bahanesiyle Türk ordusunu aşağılamaya kalkışıyorlar, kin ve nefretlerini kusuyorlar. Her karanlık gecenin bir sabahı olduğunu unutuyorlar." (Hürriyet: 1 Mart 2007)

 
Nurettin Durman: 28

 Nurettin Durman'ın vakıanın tam ortasına oturttuğu tek kelime '28' nedir? Birlikte okuduğumuzda şudur:

   "Bu yirmi sekiz rakamı çok çetrefilli bir rakam olsa gerektir. Gerçi rakamın çetrefil ile ne alakası var sorusu da çıkabilir bundan ama ülkemizde, bu güzelim Türkiye'mizde bu 28 rakamı artık bir karşıtlıklar simgesi gibi bir ritüeli de yüklenmiş oldu. Yoksa durup dururken insanlar neden on yıldır habire yirmi sekiz, ha bire yirmi sekiz deyip dursunlar, acısınlar, acı çeksinler, kimisi de keyfine bu vesileyle keyifler katsın, koltuğuna kurulsun viskisini yudumlasın ve ardından da kahkahasını patlatıversin.

Belki de böyle bir şeye vesile olduğu için bu adını andığımız 28 rakamı her seneyi devriyesinde üzüntülere gark olsun, kederlensin, ahu zar ile inleyip yataklara düşsün. Hani olur ya böyle şeyler dünya hayatında. Dünya hayatı derken iki ayaklı ve düşünen ve konuşan ve yazan yaratıklar olan biz insanlar yalnız kendimize yakıştırırız dünyayı. Yani biz sanki dünyanın gülleriyiz de diğer yaratıklar, diğer canlılar, hayvanat ve nebatat ve dahi seyyareler, felekler ve cümle kâinat bizim dışımızda duruyormuş gibi geliyor bize. Yalnızca dünya bize tasarruf edilmiş gibi. Evet, tabii ki şımaralım, şirazemizi kaybedelim, yolumuzu şaşıralım diye elbette şeytanında ortaya süreceği şeyleri var bu dünya hayatında.Evet sahi, gerçekten 28 Şubat cuntasının dayattığı ve ortaya koyduğu karışıklıklardan kim kârlı çıkmıştır?” (Vakit: 2 Mart 2007)

Ertuğrul Özkök: İmzam Hâlâ Aynı Yerde

   Acaba; 'gerçekleri konuşmak' nasıl bir resmin inhisarıdır? 28 Şubat'ın yanlışlarını dile getirmek '10. yıl intikam kutlaması' ise, 28 Şubat'ın arkasında duranların sayısı niçin yok denecek kadar azdır. O günlerde Genelkurmay piyonu olduğu ve darbe şakşakçılığına soyunduğu için sözünde durduğunu isbata çalışanları anlamak mümkün ise; 'fotoğrafı görünce o günü çok iyi hatırladı'ğı 'Köşe'sini okumak elzemdir:

   "FOTOĞRAFI görünce, o günü çok iyi hatırladım.Yıl 1997.

Genelkurmay'ın büyük salonundayız.

Yanılmıyorsam Necmettin Erbakan'ın başbakanlıktan ayrılmasından önce Genelkurmayca verilen son brifingde çekilmiş. Üçüncü sırada biz Hürriyetçiler oturuyoruz. Soldan Sedat Ergin, Tufan Türenç, Emin Çölaşan, Oktay Ekşi ve ben.

Benim solumda o gün Milliyet'te yazan Yalçın Doğan oturuyor.

Başka gazetelerden başka gazetecilerde var salonda. Yine çok iyi hatırlıyorum.

0 brifingden sonra Orgeneral Çevik Birin odasına gidip bir süre sohbet etmiştik.

Brifingi veren komutan o gün şu hatırlatmayı yapmıştı: "Kanunlar bize anayasal düzeni korumak için gerektiğinde silah kullanma yetkisi veriyor." Bu sözler ertesi gün Hürriyetin manşetindeydi. Bugün 28 Şubat'ın 10'uncu yıldönümü.

Kendini o günlerin mağduru gören medya kuruluşlarında ağır bir "10'uncu yıl intikam kutlaması" rüzgârı esiyor.

Bu arada, 28 Şubat'ta devletin çeşitli kademelerinde görev yapmış kişilerde müthiş bir "pişmanlık" havası var. Yer gök "itirafçı" dolmuş. 0 günlerde kraldan fazla kralcılık yapanlar, şimdi eski kralların üzerinde trampet çalıyor. Eğlenceli bir karakter resmi geçidi seyrediyoruz. Bu yaygaraya bakınca şöyle bir hisse kapılıyorum. Galiba 28 Şubat'ı destekleyen tek ben kaldım. Evet destekledim ve desteklemeye devam ediyorum. Hafızası zayıf kişilere de biraz o günleri hatırlatmak istiyorum. Bedevi çadırlarında, Üçüncü Dünya diktatörlerinin önünde iki büklüm eğilmiş bir Türk başbakanı. İran'da Türkiye'nin milli kurumlarını İran rejiminin mollalarına şikâyet eden siyasiler. Başbakanlık Konutu'nda sakallı, cüppeli tarikat yemekleri. "Hepimiz Hizbullahız" diye bağıran iktidar mensupları.

"İmam hatipler arka bahçemizdir", "Bu ülkenin rektörleri türbanlılar önünde eğilecek, selam duracak" diyen başbakan. Yüzde 25 oyla ülkenin rejimini değiştirmeye yönelik adımlar.

Ve statlarda, evlerde bu iktidara karşı yükselen sesler. Hafızası kıt bazı insanlar bunu unutabilir. Ben unutmadım... Belki onuncu kez yazıyorum.

28 Şubat sürecinde yazdığım her yazının altındaki imzam aynen duruyor. 28 Şubat, Türkiye demokrasisinin gerçek bir balans ayarıdır. Bugünün iktidar mensupları, o günlerden gereken dersi alacak kadar akıllı insanlardır. 0 nedenle rövanşist ilkelliklere cevap vermiyorlar, bildikleri makul yolda yürüyorlar. Bu ülkede bir daha yeni 28 Şubatların olmamasının garantisi de, günlerdir tamtam çalan intikam tugayları değil, gerekli dersleri çıkarmış insanlardır. Başka ülkelerde demokrasi kanlı iç savaşlarla kuruluyor. Biz de ise böyle balans ayarlarıyla.

Bazen bize, bazen başkalarına. Türkiye'nin şansı da budur. Bir küçük hatırlatma daha

yapayım. Hani şu cümleyi: "İktidara geleceğiz de kanlı mı olacak, kansız mı" diyen zatı.

Ben o cümleyi hatırlattım. Siz kim olduğunu çıkarabildiniz mi? 0 bir 28 Şubat paşası mıydı?

Yoksa bedevi çadırlarında süklüm püklüm olup da, Türkiye'de kanlı iktidar yürüyüşünden söz eden o günün başbakanı mı? Hani bugün baş mağdur sayılan zat.

"Onuncu yıl intikam kutlamalarınız" geçtiğinde bunu da konuşabiliriz.” (Hürriyet: 28 Şubat 2007)

Fehmi KORU: BU AYIP BİZE YETER

“On yıl önce yaşanan yüzkarası durumun sorumlularıyla yasal açıdan hesaplaşılmadığı’nı ve “Türkiye Cumhuriyeti tarihinin bir kara sayfası hâlâ kapkara” duruyor olduğunu hatırlatan Koru’ya göre 28 Şubat şu demekti:

   "Tarihimizin o sayfasını 'kara' yapan yalnızca halkın iradesi üzerine başka bir trajedinin geçirilmesi değildi; bunu yaparken kullanılan" yöntemler yüzünden de kapkara o sayfa... Medyanın ekranları ve manşetleri Ali Kalkancı - Fadime Şahin ikilisine teslim edilmişti ve bu ikilinin arkasında da onları 'zinde güçler adına' yönlendirme iddialı (Yıllar sonra kendisinden "28 Şubat'ın gizli kahramanıyım" diye söz edecek) bir isim bulunuyordu: Sisi...

 Ülkenin bir ilinde sırtlan cüppeli elleri sopalı insanlar belirmiş, 'Türkiye' görüntüsü denilince onlar akla gelir olmuştu...

Bugünden düne bakılınca insanın kanını donduruyor yaşanan süreç: Üç-beş kişinin aklına koyduğunda yönetimini ele geçirebildiği demokrasisi henüz emekleme çağında bir ülkeymiş Türkiye... 'Modernleşme' ülküsünü Benimsediği sanılan tiplerin ele-güne güldürdüğü bir ülke durumuna düşmüştük 28 Şubat sürecinde,

"Süreç bitti, Türkiye artık bir daha o gülünç duruma düşmez" diyebiliyor muyuz göğsümüzü kabartarak? Hayır, diyemiyoruz. Diyemiyoruz, çünkü o süreci ülkemize yaşatanlar hesaba çekilmediler. Anayasal sistemi işlemez hale getirmenin, yargıya, bürokrasiye, medyaya, iş dünyasına yasal olmayan emirler yağdırmanın hesabını vermediler.

 Anayasa suçu işlediler, fakat o suçun yasalardaki karşılığı olan cezaya çarptırılmadılar. Bulunduktarı yerlerde bugün kendilerini unutturmaya çalışıyorlar belki, ama cezaî takibata uğramayacaklarından da o kadar eminler ki..”   (Yeni Şafak/28 Şubat 2007)

Mümtaz Türköne: KARARGAH SUBAYLARININ ÇETESİ; BÇG

Türköne'ye göre BÇG bir örgüttür ve 'kelimenin en dar ve en geniş anlamları içinde bir çetedir. Fakat, daha da;

  "28 Şubat Süreci'ni plânlayıp yürüten BÇG'dir. BÇG'ye dair, TSK bünyesinde alınmış resmi bir onay veya emir yoktur. Bu örgütün kanuni bir dayanağı bulunmamaktadır. Bu birim devlet içinde oluşmuş bir çetedir. Devlet imkânlarını kullanan, devlet memuru sıfatını haiz, üstelik silâh taşıyanlardan meydana gelen bir çete toplumun önüne çıkmaktadır. 28 Şubat süreci işte bu çetenin eseridir. 28 Şubat süreci denildiği zaman aklımıza hangi isimler geliyor? İsimleri alt alta koyduğunuz zaman bu askeri müdahalenin emir-komuta zinciri içinde yapıldığı, bir cuntanın eseri olduğu ortaya çıkmaktadır.

   Batı Çalışma Gurubu'nun adı ilk defa irtica brifinglerinde duyulur. Bu illegal toplumun başlangıçta Deniz Kuvvetleri'nde kurulduğu, daha sonra isim babalığını Çevik Bir'in yaptığı biliniyor. 28 Şubat'ın post-modern olaylarından biri olan 'Köstebek Olayı' gerçekte bu çetenin belgeleri ile deşifre edilmesi; mukabilinde deşifre edilenlerin yargılanması olaydır. BÇG, bir çete olarak onbaşı marifetiyle çökertilmiştir. Ancak süreç fazlasıyla dallanıp budaklandığı için bu yırtık elbirliği ile yamanacaktır. Ele geçen çete belgeleri, İçişleri Bakanlığı tarafından Başbakan Yardımcısı'na, oradan Başbakan'a, Başbakan eliyle Cumhurbaşkanı'na, oradan Genelkurmay'a, Genelkurmay'dan da ilgili birimlere ulaştırılmış ve BÇG'yi deşifre edenler hakim önüne çıkartılmıştır.

   Refah-Yol Hükümeti sona erdikten sonra bir basın toplantısı ile BÇG belgelerini açıklayan ve bu örgütün illegal olduğunu söyleyen Meral Akşener'e Genelkurmay'dan tek kelimelik bir cevap bile gelmemesi durumu özetlemektedir. Aynı şekilde BÇG belgelerini açıklama suçundan yargılanan Hasan Celal Güzel, mahkemede defaatle BÇG ile Genelkurmay arasındaki ilişkinin sorulmasını istediğini kaydetmektedir.

   Bu örgüt, kelimenin en dar ve en geniş anlamları içinde bir çetedir. Karargâh subaylarından oluşan bu çete, Türk Silahlı Kuvvetleri'nin kendisini değil, kurumsal itibarını cepheye sürmüştür."  (Zaman: 27 Şubat 2007)

Alev Coşkun: 28 ŞUBAT'IN ONUNCU YILI

   Sol yazarların hep tıngırdattığı tencere ve tava içinde Postmodern Darbe'nin yoğrulmasını çok iyi irdelemek(!) mi gerekiyor acaba? Hayır.. tencere ve tavaların içinden çıkan tavşanların hangi besihanelerde kelem kemirdiğine bakılmadıkça ve nice insana % 60'dan % 90 aptal dekontu veren bankaların içine akıl erdirilemedikçe Alev'li 28 Şubat'ı işte böyle yorumlarsınız;

"Daha önceki 1950-60 ve 1965-70 dönemlerindeki uygulamaları izleyen ve 12 Eylül’ün açtığı yoldan ilerleyen, kutsal din duygularını politikaya alet ederek ve feodal kalıtıların destekleriyle siyasal iktidarı ele geçiren oluşumlar birbirini izledi. Sonunda 1997 yılına kadar gelindi. 28 Şubat öncesi,Tansu Çiller ile Erbakan'm kurdukları REFAHYOL koalisyon hükümeti siyasal iktidardır. Başbakan Erbakan'dır. Erbakan her vesile ile her hareketinde din motiflerini kullanıyordu. Çiller, "Siyaset dinin emrindedir" diyecek kadar aklını yitirmiş, ihtirasının emrine girmişti. Başbakanlık konutunda Erbakan'ın tarikat şeyhlerine verdiği iftar yemeği bardağı taşıran son damla olmuştur.

Artık, bıçak kemiğe dayanmıştı. Siyasal iktidarın Atatürk devrimlerini hiçe sayan tutumuna karşı sivil toplum örgütleri, "Sürekli aydınlık için, bir dakika karanlık" eylemini başlattılar. Akşam belli bir saatte bütün büyük kentlerde elektrikler bir dakika kapatılıyor, özellikle kadınlar balkonlara çıkıp ellerindeki tavalara kaşıklarla vurarak iktidarın Atatürk devrimlerine karşıt politika ve davranışlarına tavır koyuyorlardı. Bu hareket çok büyük bir halk desteği toplamıştı. Harekete sivil toplum örgütleri (TÜRK-İŞ, DİSK, KESK, TOBB, Esnaf ve Sanatkârlar Odası, ADD, Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği, kadın kuruluşları) büyük destek verdi, bir toplumsal mutabakat doğdu.

Bekir Coşkun'un belirttiği gibi "28 Şubat süreci toplumun tepkisinden doğmuştur. Toplum tepkisini gösterdiği için, Erbakan'ın gidişi bir küçük formaliteye kalmıştır. Toplumun tavası tanktan daha güçlüdür.”  (Cumhuriyet: 28 Şubat 2007)
 
İlhan Selçuk: 28 ŞUBAT NEYDİ?

   Demek ki insanın haklı gerekçeleri yok ise dereden tepeden su getirirmiş. İlhan Selçuk bunu çok fazlasıyla yapıyor. 28 Şubat neydi? sorusuna gelince onu aşağıdaki cümleleri içinde bulmak mümkün değil. Zaten kendisi de aranıyor ve taaa.. ABDli Bush'ta var zannıyla ilim satıyor da, 28 Şubat'ı makul çerçevede bulamıyor;

    "28 Şubat bugün...

Herkes mezhebine meşrebine göre 28 Şubat'a ilişkin bir şeyler söyleyecektir; sivildir, askerdir, darbedir, değildir, iyidir, kötüdür gibi vesaire ki tümü fasa-fisodur...

Bir soru: -İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra çok partili rejime geçtik. Dünyada 5 yıllık zorunlu öğretim -birkaç ilkel ülke dışında- tarihe gömülmüşken Türkiye'de neden 28 Şubat'a (1997) dek sürdü?..

Uygar dünyada geçerli akıl-bilim üzerine en az 8-12 yıllık öğretimi Türkiye'de çok partili rejim niçin en aşağı yarım yüzyıl dışladı?..

Yanıt açık: Kemalist Devrimin ardından gelen çok partili rejim, Türkiye'nin özel tarihsel koşullarında, sola ve ileriye açık demokrasiyi değil, daha çok sağa ve geriye açık karşıdevrimi öngören bir siyasal içerik taşıyordu...

Kur’an ve hafız kurslarıyla, imam hatip okullarıyla, Öğretim Birliği'ni temelde yıkan karşıdevrim başarı kazanmıştır.

Türkiye'de yaşananları anlayabilmek için uygar dünyanın tarihindeki "Aydınlanma Devrimi" ölçeğine başvurmak gerekir... Yoksa tüm olan bitenler karmakarışık, anlamsız, içeriksiz, yüzeysel bir siyasal çatışma edebiyatının gargarasında Doğulup gidecektir... Ülkemiz bugün açıkça dışarıdan destekli bir karşıdevrim sürecinde ‘Ilımlı İslam Devleti Modeli’ne oturtulmak isteniyor... Karşıdevrimin arkasında Amerika'nın Bush yönetimi var... Sürüklenişimizi görmemek için kör olmak gerekir...”  (Cumhuriyet: 28 Şubat 2007)

Merve Kavakçı: 10 YILIN ARDINDAN
Kendisi de bir kadın iken; "üç-beş kendini bilmez çirkin kadın sokaklara çıkartıldı. 'Türkiye laiktir, laik kalacak' diye çığrıdılar" diyerek 28 Şubat sürecinden nefretle bahseden Merve Kavakçı, başörtüsünden dolayı Meclis'ten dışarı çıkmaya ve daha sonra vekillikten ayrılmaya mecbur edilen bir kadındı. Cumhurbaşkanı Atatürk'ün Hanımı Lâtife'de hafıza-i nisyana uğrayan bir Türkiye'yi bakınız O' kadın nasıl tarif ediyor: “Zaman su gibi akıp gitmiş, 28 Şubat'ın onuncu senesine ulaşıvermişiz. Ümit edelim; Türkiye bu karanlık sayfaları kapatmış olsun.

  Eleştirmek adına dahi olsa hatırlamak insanın vücudunun buz gibi kesilmesine yetiyor... 28 Şubat; Refah Partisi iktidarının, Türkiye'yi ekonomik bağımsızlığına kavuşturması girişimine ve bu yolda kısa zamanda sağladığı başarıya karşı yapılmış bir darbedir.

Bunu ben söylemiyorum... 28 Şubat'ın mutfağında çalışmış Washingtonlu söylüyor. Soruma "Hiçbiri" diyor ve ekliyor:

 "Ne Başbakan'ın İran'a gitmiş olması ne de ABD gözünde terörist devletler listesinde baş sırayı çeken Libya'ya gitmesi" diyor, "bunların hiçbiri değil, ne zaman ki bizim ekonomik çıkarlarımıza ters düşen gelişmeler oldu; işte o zaman" film Washington için kopuyor.

Hayretle dinliyorum sorumun cevabını.. inanıyorum... Çünkü her ne kesimden olursa olsun, her konuda birbirini boğazlamaya hazır topluluklarda olsun, hepsi o dönemin ekonomik gelişmelerine dair aynı safta toplanıveriyor, bir ağızdan "Türkiye böyle bir dönemi görmedi, hepimizin yüzü güldü, cebimiz ısındı" diyorlar.

Neden?.. 0 zamana dek kendilerine gelmesi gerekirken başka mecralara akıtılan imkânlar nihayet halktan yana bir yönetimle asıl sahibine, halka aktarıldı da ondan.

Aktarıldı aktarılmasına da; olan da Refah Partisi'ne oldu... Halktan yana duruşunu hayatıyla ödedi.

Tabii bütün bunlar, benim anlattığım gibi açık ve siyasete yakışır bir mertlikte gelişmedi. Üç-beş kendini bilmez çirkin kadın sokaklara çıkartıldı... Arkaları boş; ama çok gibi gösterildiler...

"Türkiye laiktir, laik kalacak" diye çığrıdılar, kulakları tırmaladılar... Yürüyüşlerini Türkiye'ye mal ettirmeye çalıştılar. Batı Çalışma Grubu, devlete-millete rağmen kuruldu. Militarist çete, herkesi önce bir eğitimden geçirdi, salıverdi sokağa. Olan Refah Partisi'ne ve onu seçen halka oldu... Olan millete, vatana oldu, Türkiye kimi yerde on, kimi yerde yirmi yıl geriye götürüldü...”  (Vakit: 2 Mart 2007)

 Hüseyin Üzmez: DARBEYİ 
ASKERLER YAPSAYDI

   28 Şubat Postmodern Darbesi'yle ülkemizin 200 milyar dolarlık borcunun 400 milyar dolara çıktığını, banka soygunu, gasp, vurgun ve hırsızlıktan köşe dönenlerin zaman aşımıyla mükâfatlandırıldığını.. Yani, hukukun işlemediğini hatırlatan Üzmez, 'bu zararın hesabını millete kim verecek?' diye soruyor;

 …'' 28 Şubat'ın en büyük tahribatı, şu konularda oldu: Anayasa Mahkemesi'nin görevi (her Hukukçunun bildiği gibi,) önüne gelen dosyaların, Anayasa'ya uygun olup olmadığını denetlemektir. Şayet uygun değilse, gereğini yapmaktır.

Halbuki o dönemde Yüce Mahkeme öyle yapmadı! Kendini Kanun Koyucu’nun, yani Yasama’nın (TBMM'nin) yerine koyarak, Kanunsuz bir Yasak Kararı çıkardı. Bu Karar, Millî Hukukumuza da, Evrensel Hukuka da aykırıdır.

28 Şubat olalı 10 yıl geçti. Bu Süreç 1000 yıl sürecek diyorlardı. İlk seçimlerde millet derslerini verdi. 28 Şubat'ın iktidar yaptığı, 3 parti de sandıktan çıkamadılar. Hepsi barajda boğuldu. Süreç'in mimarları çoktan unutulup gitti. Daha önceki müdahalelerde, 6 defa gidip 7 defa gelen, Sayın Süleyman Demirel'in, Ümit Güneşi bile, bir daha açılmamak üzere karardı.

Bin Yıl Sürecek dedikleri 28 Şubat'ı, seçimlerden 1 gün sonrasına kadar dahi uzatamadılar amma... kesintisiz eğitimde, başörtüsünde, İmam Hatipler’de ve katsayı eşitsizliğinde yaptıkları tahribatın acı ve sıkıntılar halen devam ediyor. Er geç onlar da düzelecektir İnşallah...

Bizim bu yazıda asıl söylemek istediğimiz; bu süreçte, Ekonomi Gemisinin Kaptan Köşkü'ne geçen, ABD'den ithal edilen bakandı. Onun Reformları (!) Ekonomik Büyümemizi % 9.4 küçülttü. Bizi AB, ABD ve IMF kapılarında sürünmeye mahkûm etti. Uzmanların söylediklerine göre, o zamanki zararımız, 200 milyar doların üzerindeymiş.

Diğer bütün, hata, kusur ve yanlışlar bir yana... Bu zararın hesabını millete kim verecek? Acaba, bir gecede bu duruma düşmemize, sebep ne idi ? Devletin en önemli bir Anayasal Kurumu olan (MGK'da, Millî Güvenlik Kurulu'nda) Başbakana, Anayasa Kitapçığı fırlatan... Sayın Sezer’in de bu konuda sorumluluğu yok mu?

 O Makama oturmasına vesile olan Başbakan Yardımcısı kendilerine "Nankör Kedi" diyerek, bir anlamda hepimize hakaret etmişti. Bunun da hesabı henüz verilmedi. O gece, milletimizin yarı yarıya fakir düştüğü... Ekonominin çöktüğünü gören bazı üst bürokratların bir gecede dolar milyarderi oldukları... Uzman kişiler tarafından söylenmişti; hâlâ da söyleniyor. Banka hortumlamaları da düşünüldüğü taktirde... 200 milyar dolar zararımız 400 milyar dolara çıkıyor.

Bir hukukçu olarak, Suçlarda Zaman aşımına son derece karşıyım, Vurgun, Soygun,' Gasp ve Hırsızlık yapacaksın, Belirli bir süre ele geçmeyince, Zaman aşımından paçayı kurtaracaksın. Böyle Hukuk mu olur? (Şayet Mesleği bıraktığımızdan bu yana bir değişiklik olmadıysa... Alacak ve Tazminat Davalarında Zaman aşımı İşlemiyor)

Bu durumda, herkes yaptığı veya sebep olduğu zararı ödemeye mecburdur. Doğrusu bilmiyorum. Acaba Hukuk mevzuatımızın gücü bu kadarına yetecek. Ve yine acaba, Sayın Başbakan Recep Tayyip Erdoğan bunun için mi: “Bunların derdi belli. Bunlar Cumhuriyeti değil, kendi çıkarlarını koruma derdindeler!"demişti.  (Vakit: 5 Mart 2007)

Ergun Babahan: 28 ŞUBAT VE SİYASETÇİLER

   28 Şubat'a farklı bir yorum getiren Babahan'a göre darbe; 'siyaset sınıfının yozlaştığı, Erbakan ve Çiller'in önlerine gelen her belgeyi kuzu kuzu imzalayıp sürecin sorumluları durumuna düştükleri yoz ve kirli bir dönemin başlangıcıdır.' ..Ve;

   "Bugün 28 Şubat post-modem darbesinin yıldönümü. Birçok köşede 28 Şubat müdahalesi ve süreçle ilgili değerlendirmeler okuyacaksınız. Bu köşeyi izliyorsanız, 28 Şubat karşısındaki tavrımı biliyorsunuzdur. Ancak bugün bir başka noktaya dikkat çekmek istiyorum. 28 Şubat'ta siyaset sınıfının sorumluluğu. 28 Şubat sadece silahlı bürokrasi müdahale etmek istediği için olmadı bu ülkede.

Siyaset sınıfı da bu müdahaleye ya çanak tuttu veya gerekli tavrı alamadı. 28 Şubat’a giden yolda Türkiye'de siyaset yozlaşmış ve kirlenmişti.

28 Şubat'ta Erbakan ve Çiller mağdurdur, tamam.

Ama önlerine konulan her belgeyi kuzu kuzu imzaladıkları için aynı zamanda bu sürecin sorumlusudur. Eğer onlar bu sürece karşı koyma yürekliliği gösterseydi 28 Şubat bu kadar kolaylıkla gerçekleşmezdi. Evet, Demirel askerle işbirliği yapıp sivil hükümete karşı bir komplonun parçası olmuştu ama Refah Partisi ve Doğru Yol'un alacağı doğru bir tavır bu olayı bozabilirdi.

Veya Mesut Yılmaz, 28 Şubat sürecinin ardından partisini DYP'den transferlerle güçlendirip seçim kazanmış edasıyla hükümet kurmaya talip olmazdı. Kısa bir süre sonra da bunun bedelini sandıkta tasfiye olarak ödediler.

28 Şubat, post-modem bir darbe olması kadar bence siyasetçilere yakın tarih dersi olması açısından da önemlidir. Günümüz siyasetçileri bu dersi ne kadar almış, emin değilim. Ama hatırlarında tutsunlar ki, güç ve rant savaşı adına demokratik ilkeleri satanları halk ilk fırsatta sandığa gömüyor. Demokrasiye, halkın söz hakkına saygı duymayan siyasetçinin yaşam şansı kalmıyor.

28 Şubat'a bu açıdan bakmakta da yarar var, diyorum.”  (Sabah: 28 Şubat 2007)
 
Dr. Serdar Demirel: 28 ŞUBAT TECRÜBESİYLE GELECEĞE BAKMAK

 Dr. Serdar Demirel, 'Fadimeler, Kalkancılar inanan insanları aşağılayan her türlü melânet; iftiralar, karalamalar, montaj haberler, susturulmak istenen İslâmi basın ve diğer bin bir tezvirat' içindeki 28 Şubat'ın 10 Yıldönümü'nü 'karanlık 28 Şubat7 tünelinde böyle izah buyuruyor;

  "28 Şubat postmodern darbesinin yoğun hissedildiği bir dönemdi, ismi bende mahfuz bir dostum bana gelmişi. Dertleşmek ve mümkünse tavsiye almak istiyordu. Evlerinde bütün aileyi derinden sarsan bir acı olay yaşanmıştı. Tanıklık ettiklerine inanmakta zorlansalar da yaşanan gerçekti: Kendisinden bir iki yaş küçük kardeşi intihara teşebbüs etmişti.

Çok şaşırmıştım! Zira intihara teşebbüs eden kişiyi ben de tanırdım, ibâdetlerine düşkün dindar bir kişiliğe sahibti. Böyle bir şey, islâm'ın kesin haram kıldığı bir cürüm olduğuna ve o da bunu bildiğine göre nasıl mümkün olmuştu? Mü'min insan tasavvurunun kesinlikle karşı çıkacağı bir cana, hem de kendi canına kıymaya nasıl teşebbüs etmişti? Hakikaten anlamak çok zordu.

Dostum, olayın detaylarını anlattı. Özetle, dönemin topyekün savaş atmosferi onun psikolojisine çok ağır gelmiş, taşıyamamıştı. Evlerden fışkıran ceset görüntüleri, her saat başı tv kanallarında akıl almaz iddialar, Kalkancılar; Fadimeler, inanan insanı aşağılayan her türlü melanet; iftiralar, karalamalar, montaj haberler, susturulmak istenen İslâmî basın ve diğer binbir tezvirât... Bütün bunlara onun psikolojisi yeter demişti. Ağbi olan dostum başka bir ibretâmiz olayı da kardeşini Bakırköy Sinir Hastalıklarıma tedavi görmek üzere götürdüklerinde yaşamıştı.

0 da şuydu:

Hastanedeki hekim, getirilen hastanın mütedeyyin bir kişiliğe sahip olduğunu anlayınca; "Bugünlerde dindar kesimden gelen hastalarımızın sayısında patlama var, özellikle de başörtülü hanımlarda" demiş, "Neler oluyor sizin camiada?" diye de sormuştu.

Bu sorunun cevabı malûm karanlık 28 Şubat tüneliyle alakalıydı. Utancı da büyük oranda kartel medyasına aittir. Eminim, bugün, nice kalem bu sürecin faziletlerini döktürecek, demokrasinin nasıl kurtarıldığı yalanını yazacak, süslü ve sloganik kelimelerin arkasına gizlenecektir.

Ama şu gerçeği itiraf edemeyeceklerdir: Bu süreç, Atatürkçülük maskesi takınca dokunulmaz olunacağı anlayışını yerleştirdi topluma. Bir de hasım görülen bir kişiden kurtulmanın kolay yolunun ona "mürteci" damgasını vurmaktan geçtiğini. Bu ister bir eğitim kurumu, bir hastahâne, bir devlet dairesi olsun isterse de çatık kaş devletin elinin uzandığı herhangi bir alan, farketmez.

Ve hâlâ nice insan bu numaraya baş vuruyor.

Neyse. Yaşanan bütün acılara rağmen büyük ülke hayâli kuran, sadece ülke içinde değil bütün Ortadoğu'da barış isteyen, hatta bunun bütün dünyayı kuşatmasını arzulayan insanlar düne takılmadı, takılmaması da lâzım. Onlar geleceğe bakıyor, geleceği planlıyor. Çünkü onlar biliyor ve inanıyor ki, bu coğrafyanın geleceği onların geleceğe dair ufkuyla, bu uğurda şadedecekleri gayretle paraleldir.

Birileri bu ülkeyi terk edebilir ama onlar terk edemez, bu ülkeye küsemez, çünkü onların kaderi bu ülkenin kaderine endekslenmiştir. Dünü hatırlayacak, lâkin, düne takılıp kalmayacaklardır.”  (Vakit: 28 Şubat 2007)

 
 Taha Akyol'a göre: 28 ŞUBAT SÜRECİ 
YARGIYI TAHRİB ETTİ

   "28 Şubat, dikkatleri irtica paranoyasına kilitleyerek, Meclis kompozisyonunda yapay değişimler yaptırtarak, Türkiye'yi dünyaya halk ayaklanmalarının ve şeriatın eşiğinde bir ülkeymiş gibi göstererek, ta 2001 krizine kadar sürükleyecek istikrarsız bir gidişatı da hızlandırdı.

En büyük tahribatından biri yargıda oldu. Yüksek yargı mensupları otobüslerle Genelkurmay'a taşındı, "yüzde 66.94..." türünden brifingler verildi, özgür içtihat imkânsız hale getirildi Üniversite yeniden 'hiza'ya getirildi! Basında tasfiyeler yaptırıldı, komiserler tayin ettirildi!”  (Milliyet: 1 Mart 2007)
 

İlker Sarıer'e göre: 28 ŞUBAT İÇİN GEREKLİ
 İKLİMİ BASIN HAZIRLADI

   "28 Şubat, oldu, geçti.

Geçti de biz koca bir toplum olarak, siyasetçiler olarak, medya olarak ve kurum ve kuruluşlar olarak gereken dersleri çıkardık mı?

Çıkarmadık! (...)

Sen ders çıkardın mı hemşehrim, derseniz, söyleyeyim. (...) zaten biz de 28 Şubat'a gerekli iklimi yaratmıştık, netekim...”  
(Takvim: 1 Mart 2007)


Mustafa Ünal: BUGÜN 28 ŞUBAT
..Ve Mustafa Ünal'dan bir iddia: 28 Şubat'ın 9 Mart Cuntasıyla akrabalığı var. Peki sebebleri ne? İşte cevabı:

  “Tarihî bir gün, talihsiz bir gün de diyebilirsiniz. Necmettin Erbakan başbakanlığındaki Refahyol Hükümeti'ni alaşağı ederken, toplumu silah zoruyla dizayn etmeyi amaçlayan müdahalenin 10. yıldönümü. Süreç diye adlandırılan '28 Şubat nedir?' sorusuna cevap verelim önce. Çok farklı yaklaşımlar söz konusu çünkü... Öyle iddia edildiği gibi demokrasiye balans ayan değil, olağan yollarla hükümet değiştirme operasyonu da denemez. MGK'da alınan kararlarla hükümetin çekilmeye zorlanması yorumu da hafif kalır.

   28 Şubat demokrasiye, Anayasal düzene dışarıdan müdahale. Tıpkı 12 Mart gibi. Klasik darbeden tek farkı; Meclis'i kapatmamış olması. Nitekim önde gelen 28 Şubatçılardan Erol Özkasnak süreci anlatırken 'postmodern darbe’ nitelemesi yaptı. Batı Çalışma Gurubu'nu kuran, Sincan'da tankları yürüten çekirdek kadronun, hükümeti devre dışı bırakmasının ötesinde hedefleri vardı. Açıkça söylemek gerekirse, bir rejim değişikliğinden yanaydılar. BAAS tipi bir rejim. O günlerde dışarıya sızan bilgi ve belgelerden anlıyoruz ki mezhepsel boyutu da vardı. Uzun ömürlü bir iktidar biçmişlerdi kendilerine. Bu uğurda her şeyi göze almışlardı.

28 Şubat'ın 9 Mart cuntasıyla akrabalığı var. Cezayir benzetmelerinin yapıldığı 28 Şubat günlerinde BBP Lideri Muhsin Yazıcıoğlu'nun 'Türkiye Suriye olmayacak' sözü boşuna söylenmiş değildi. Bir karşılığı vardı. Bir adrese söylenmişti. Yerine de ulaştı. Proje, Milli Güvenlik Kurulu çizgisine çekildi. Çekirdek kadroyu buradaki en önemli isim Doğu Aktulga'dır. MGK kararlarının kesmediğini söylemeliyim, kabullenmeleri çaresizliktendir. 28 Şubat'ın bu yönü maalesef çok aydınlatılamadı. Üzerinden biraz daha fazla zaman geçmesi gerekiyor. Belki 20. yıldönümünde...

KeşkeTürkiye'nin ayarlarını bozan, devlet-millet bütünleşmesini ortadan kaldıran 28 Şubat hiç yaşanmasaydı. Bu süreçte devletle millerin arası iyice açıldı, değerler çatıştı. Devletin o gün gücünü kullananlar, milletin kutsallarını tehlike

olarak gördü, tehdit saydı ve pervasızca üzerine gitti. Vicdanlarda derin yaralar açtı, büyük acılar yaşandı. Ucuz yaftayla çok insan yerlerinden yurtlarından oldu, liyakatine bakılmaksızın kapı önüne kondu. 28 Şubat devletin bir cinnet haliydi. Kâbusla geçen karanlık bir gece...”  (Zaman: 28 Şubat 2007)

Yusuf Kaplan: 28 Şubat'ta Türkiye
 Nasıl Direkten Döndü

   28 Şubat'ta Türkiye'nin direkten dönüşünü; "Hz. Peygamber, 'Mü'min'in basiretinden ve ferasetinden sakınınız' diye buyurur. İşte bir Mü'min olarak Hoca'nın öngörüsü, basireti, feraseti ve fedakârlığı, Türkiye'nin ve İslâm Dünyası'nın büyük bir uçurumun kenarından dönmesini sağladı" şeklinde izah buyuruyor. İşte Kaplan'ın diğer görüşleri:

    "28 Şubat, Türkiye gibi bölgenin tarihinde bin küsur yıldır birinci derecede belirleyici aktör, yani İslâm dünyasının tarihsel ve siyasi omurgası olan bir ülkede, üçüncü bir modelin toplumunu elitler vasıtasıyla sekülerleştirilmesi, dolayısıyla İslâmî iddialarının ve duyarlıklarının bitirilmesi, dolayısıyla ülkenin içeriden teslim alınması projesinin adıydı.

    Madalyonun görünen yüzü bu. Bir de görünmeyen yüzü var; 1995 seçimlerinden iki ay önce Refah Partisi'nin oyları bütün kamuoyu yoklamalarında % 32-36 civarında seyrediyordu. Bu, Refah'ın -İslâm'cı bir partinin- Türkiye'de ilk defa tek başına iktidara gelmesi ve Türkiye'nin Cezayir'e dönüştürülmesi sonucunu doğurabilirdi.

   Seçimlere bir ay kala Hoca, radikal bir dil geliştirerek Refah'ın oylarını % 20'lere çekti. Bunu Hoca'ya bizzat sordum. Neden böyle yaptınız? diye. Hoca'nın cevabı aynen benim düşündüğüm gibi oldu: 'Bizi tek başına iktidara sürükleyip, Türkiye'yi Cezayir gibi geri dönülmesi zor bir iç savaşın içine sürüklemek istiyorlardı."  (Yeni Şafak: 28 Şubat 2006)
         

Yavuz Donat: 28 Şubat'ın Ayak Sesleri

   Dönemin Cumhurbaşkanı olan ve 'şapkasını gaptırmamak'la ünlü Süleyman Demirel'e en yakın isimlerden Yavuz Donat, 1997 Ocak Brifingi'nden pasajlar aktarırken Demirel'in elindeki dosyaların 55 sayısıyla eş ve çoğunlukta olduğunu vurguluyor. İşte Donat'ın bize aktardıkları:

   "Ocak 1997… Çankaya Köşkü. Genelkurmay Başkanı Orgeneral İsmail Hakkı Karadayı 'irtica ile ilgili suçlamalarda' bulununca.. Cumhurbaşkanı Demirel dedi ki: 'Sayın Komutan, kim, nerede, ne zaman kanunlara uygun olmayan, ne yapmış? Bu konuda elinizde somut belge ve bilgi var mı?'

-Var sayın Cumhurbaşkanım.

-Genelkurmay'a geleceğim.. Sizi orada dinleyeceğim.

    Ocak 1997.. Genelkurmay Başkanlığı. Genelkurmay Başkanı'nın yanında 'İkinci Başkan' da vardı: Orgeneral Çevik Bir. Demirel; brifingi anlatırken şöyle dedi: 'Çok kalabalık değildi.. Genelkurmay İstihbarat Başkanı vardı.. Bazı komutanlar vardı.'

   Brifing 4 saat sürdü. Cumhurbaşkanı'nın istediği anda brifinge ara verilecekti. Demirel bir soru sorarsa, yanıtlanacaktı. Ama Demirel hiç soru sormadı. Tam bir 'derin dinlemedeydi.' Brifing bitince Genelkurmay Başkanı Org. Karadayı'ya dedi ki: 'Bunları bir dosya halinde bana vereceksiniz değil mi?'

   -Genelkurmay'dan ayrıldıktan sonra ne yaptınız sayın Demirel?

   -Köşke döndüm.. Ve Cumhurbaşkanlığı Genel Sekreteri Necdet Seçkinöz'ü çağırdım.

    -Ne dediniz? 'Necdet Bey.. Genelkurmay'da bana 55 olay anlattılar… Hepsi de teker teker bu dosyada yazılı.. Buyurun..'

-Sayın Cumhurbaşkanım, ne yapmamı emrediyorsunuz? 'İncelemenizi istiyorum.' -Emredersiniz.

   Necdet Seçkinöz önce dosyayı bizzat kendisi inceledi. Sonra da Demirel'e geldi: 'Efendim konu çok önemli. Özel bir çalışma gurubu kuracağım. Dosyadaki 55 olayı tek tek inceleteceğim. Sonucu da size arz edeceğim.' -İyi düşünmüşsün. Hiç vakit kaybetmeyin. 'Sonra ne oldu Sayın Demirel?' -Dosyada yer alan 55 olayın 30'a yakını doğruydu. Dedikoduya dayanmıyordu. Bazı somut olaylardı. Bunları önce bir kâğıda döktüm. Sonra da mektup haline getirdim. 'Kime mektup?' -Hükümete konuyu intikal ettirmek benim görevimdi. Başbakan Necmettin Erbakan'a bir mektup yazdım. 'Mektupta ne dediniz?' --Bakın şu rahatsızlıklar var. Düzeltin dedim..

   Genelkurmay'daki 1997 Ocak brifingi 'yaklaşan fırtınanın' habercisiydi. Askerlerin bu brifingteki söylemleri '28 Şubat'ın ayak sesleriydi."  (Sabah: 28 Şubat 2006)

 Direnilseydi Ne Olurdu?

  "28 Şubat Postmodern Darbesi öncesinde Refahyol Hükümeti'nin Başbakanı Necmettin Erbakan'ı ikaz eden, O'na mektuplar yazan ve bir nev'i 'Askeri vesayet tarafında hareket eden Devlet Adamı' şekli ve gerçeğini veren dönemin Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel, Ali Kırca'nın gerçekleştirdiği Siyaset Meydanı'nın 9 Mart 2000'deki proğramında, Yavuz Donat'a göre; 'Sayfalar dolusu bant çözümü' ile esaslı bir söyleşiye imza atıyor. Ve Yavuz Donat da o tarihin Siyaset Meydanı'ndaki Demirel'in işitilmesi gereken sözlerini şöyle kaleme alıyor; 

 "REFAH Partisi ile Doğru Yol Partisi'nin kurduğu "Refahyol" Hükümeti, 28 Şubat kararlarına "direnseydi" ne olurdu? Başbakan "bu kararlan" imzaladı.Ya "imza etmiyorum" deseydi.

Demirel'e bunu" sorduk. "Dosyalan" açtı.

"Benim bir beyanım var... Bu söylemim çok önemsendi" dedi.

-Hangi beyanınız?-9 Mart 2000de, Ali Kırca'nın Siyaset Meydanı'ndaki bir söylemim.

Siyaset Meydanı saat 23.30'da başlamış.

Ertesi sabah saat 04.00'e kadar sürmüş.

Çok izlenmiş. Ve "çeşitli çevrelerce çok önemsenmiş."işte Siyaset Meydanı'nın  "sayfalar dolusu bant çözümünden Demirel'in "çok önemsendiğini söylediği" bölüm: Türkiye Cumhuriyeti laik ve üniter devlet  olarak kurulmuştur. Dünyanın bu bölgesinde eğer huzur ve sükun ile ülkede iç barış varsa, devletin büyük Atatürk tarafından çok iyi temele oturtulmasındandır. Bu çağdaş devlettir. Din ile devlet ayrılmıştır. Şeriat hukukundan, pozitif hukuka dayanan bir devlet yapısına gelinmiştir.

Cumhuriyet, şeriat hukuku yerine pozitif hukukun konulmasıdır. Ama birtakım çevreler bunu istemiyorlarsa, itirazları pozitif hukuka, talepleri şeriat hukukuna ise, o irticadır. Türkiye'de böyle talepler vardır. İrticaya karşı çıkmak vatandaşın dini duygularına karşı çakmak değildir.

Demire! 28 Şubat için "hassas konu" dedi.  "Her türlü yanlış anlamaya müsait  olduğunu" söyledi. Ve ekledi:- 9  Mart  2000 de  Siyaset Meydanı'nda söylediklerimin altını çizin. Demirel'in "altını çizin" dediği satırlar: “28 Şubat kararlarını birtakım çevreler istismar etmiştir ve etmeye devam ediyor. "28 Şubat kararlan vatandaşın dini duygularına aykırıdır" biçiminde istismarlar olmuştur. 28 Şubat kararlarının üzerinden 3 yıl geçti. Bu 3 sene içinde benim hangi vatandaşım dini inançlarını yerine getirmede ondan önceki yıllara nazaran güç duruma düştü? Camiye mi gidemediler?

Hacca mı gidemediler, oruç mu tutamadılar? Zekat mı veremediler? Hayır.Ama camiye, okula, kışlaya siyaset sokacaksınız. Gelin ülkeyi idare edin

Ali Kırca'nın 9 Mart 2000'deki Siyaset Meydanı'ndan, Demirel'in "bugün mutlaka yazılması gerek" diye işaretlediği "son bölümü" de sunuyoruz.

Zira bu bölümde "28 Şubat kararlarına direnilseydi ne olurdu" sorusunun da yanıtı var: 28 Şubat kararları, vatandaşın dini ' duygularını incitmek için değil, aksine onları korumak için alınmıştır.

28 Şubat kararları, İslam ve Müslümanlıkla mücadele değil, Müslümanlık ve İslâm’ın kullanılmamasıdır. 28 Şubat kararlarına direnilseydi acaba ne olurdu? Kimse itiraz etmedi zaten. Yani MGK'da kimse itiraz etmedi. Ama daha sonra itiraz etmiş gibi göründü. Orada, o kurulun içinde olan herkesin imzası vardır.” (Sabah: 28 Şubat 2006)

Ali Bayramoğlu: 28 Şubat'ın Neresindeyiz?

   Evet.. Ali Bayramoğlu'na göre acaba biz 28 Şubat'ın neresindeyiz?

   "(…) 10 yıllık süre içinde özellikle 2002-2007 yılları arası Avrupa Birliği ve Kopenhag Kriterleri çerçevesinde Türkiye sivilleşmeye yönelik önemli adımlar attı. Örneğin ülkeni gizli hükümeti olarak işlev gören, 28 Şubat'ı taşıyan MGK'nın yasası değiştirildi. MGK gizli yönetmeliği içindeki tüm sakıncalı maddeler iptal edildi ve yönetmelik şeffaflaştırıldı.

   Bununla birlikte askeri vesayet rejimin özünü oluşturan milli güvenlik kavramı ile gizli anayasa ya da gizli hükümet proğramı olarak tanımlanan, asker denetiminde hazırlanan Milli Güvenlik Siyaset Belgesi varlığını korudu. Genelkurmay Başkanlığı ve Milli Savunma Bakanlığı'nın statüsünün İç Hizmetler Kanunu'nun yanından bile geçen olmadı.

   Nitekim, Türkiye'deki askeri otoritenin devlet içindeki özerk alanının zemini iki katmanlıdır. İlki yasalar katmanıdır. Sivilleşme süreci bu birinci katmanı bir ölçüde kırmıştır. İkincisi özellikle 28 Şubat döneminde tahkim edilmiş olan yönetmelik ve protokoller katmanıdır. Sivilleşme süreci bu ikinci kademeye hemen hiç ulaşmamıştır. Denebilir ki bugün askeri vesayet rejimin değişmeyen unsurlarının en önemlileri, milli güvenlik düzenine 28 Şubat'ta dahil olan girdilerdir. Bu anlamda aradan geçen 10 yıla rağmen 28 Şubat'ın devlet çarkı üzerindeki derin etkileri sürmektedir."   (Yeni Şafak: 28 Şubat 2007)